इलेक्ट्रॉनिक वस्तूंना वायरलेस जोडणारी सिस्टीम म्हणजे वायफाय. रेडिओ वेव्हज्वरून वायफाय ऑपरेट करता येते. यामुळे हाय स्पीड इंटरनेट सर्विसेस वापरता येत असून आजकालच्या नवीन रेंजच्या फोनमध्ये याचा जास्त वापर केला जातो. वाय फाय सिस्टिम १९९७ मध्ये इन्स्टिट्यूट ऑफ इलेक्ट्रिकल इलेक्ट्रॉनिक इंजिनीअरिंंग (IEEE)द्वारा विकसित करण्यात आला.वाय फाय सिस्टीम घेणे हल्ली अतिशय कमी खर्चाचे झाले आहे. यामुळे मॅक डी, कॉफी शॉप्स किंवा अनेक हॉटेल्समध्ये नेटवर्क उपलब्ध होते. ८०२.११ स्टॅण्डर्ड या फ्रिक्वेन्सीमध्ये वायफाय चालविले जाते. हे वापरण्याची योग्य रीत लक्षात घेतली तर याचे फायदेच असल्याचे लक्षात येईल. हे एक सेफ्टी टेक्नॉलॉजी असून हे वापरताना आपला डेटा हॅक होण्याची चिंता नसते.
- वायरलेस कनेक्शन सिस्टीम वायफायमध्ये असल्यामुळे माहिती घेणे आणि पाठविणे अगदी सोपे झाले आहे.
- वायफाय वायरलेस असल्याने केव्हाही कुठेही इंटरनेट नेटवर्क उपलब्ध होऊ शकतं. यामुळे नेटवरून कामे करताना कोणतीही अडचण येत नाही.
- वायफाय चालविण्यासाठी 2.4 GHZ& 802.11B स्टॅण्डर्ड या फ्रिक्वेन्सीची आवश्यकता असते. आधुनिक तंत्रज्ञानानुसार रेडिओ वेव्हज् टेक्नॉलॉजी समोर आल्याने याचाही वापर होतो.
- पर्सनल कंम्प्युटर, व्हिडीओ गेम कन्सोल, स्मार्टफोन, आयफोन, डिजीटल ऑडीओ प्लेअर यांना वायरलेस इंटरनेटने जोडता येते. त्यामुळे कुठेही जाताना ट्रान्सफॉर्मरची गरज भासत नाही.
- वाय फाय ही डिवाइस टु डिवाइस कनेक्टिव्हिटी असूनPAN (personal area network) LAN (local area network) WAN (wide area network) या नेटवर्कमध्ये थेट कनेक्ट होते.
- वाय फायमध्ये वायरलेस राऊटर वापरला जातो. त्यामुळे त्या नेटवर्क क्षेत्रातले नेटवर्क स्थिर राहते.
- 802.11B, 802.11G या रेंजमधले राऊटर जास्त वापरले जातात.
- या राऊटरची रेंज ३२ मी (१२० फूट) इनडोअर आणि ९५ मी (३०० फुट) आऊटडोअर इतकी आहे.
- सध्या त्रिकोणा या वाय फाय कंपनीची वाय फाय सिस्टीम सर्वात जास्त वापरली जाते.
- एका वाय फाय नेटवर्क अंतर्गत हजारो कंप्यूटर, लॅपटॉप किंवा मोबाईल कार्यरत असले तरीही यामुळे आपल्या मोबाईलमधला डेटा हॅक होण्याची शक्यता नसते.
- ब्लूटुथप्रमाणे कार्यरत असणार्‍या वाय फाय टेक्नॉलॉजीमध्ये कोणतेही डिवाइस कनेक्ट होताना त्याची रिक्वेस्ट पाठविली जाते. ती एक्सेप्ट केल्यावरच दुसरे डिवाईस कनेक्ट होते. म्हणून वाय फाय वापरताना कोणतीही भीती बाळगण्याची गरज नाही.
- राजन सावंत.
सौजन्य:- फुलोरा, सामना १७१२२०११
मरोशी ते रूपारेल कॉलेजदरम्यानच्या भूमिगत जलबोगद्याचे ७७ टक्के काम पूर्ण झाले आहे. त्यामुळे पाणीगळती, पाणीचोरी आणि अनधिकृत नळजोडणीला आळा बसणार असून वरळी, महालक्ष्मी, लोअर परळ, प्रभादेवी, परळ, दादर, चिंचपोकळी, माटुंगा, धारावी, माहीम, खार, सांताक्रुझ आणि वांद्रे परिसरात धो धो पाणीपुरवठा होणार आहे. 
प्रत्येकात एक लहान पोर जगत असते. त्या पोराला फक्त प्रेम, आनंद, खेळ, विश्‍वास, राग आल्यावर केलेली कट्टी आणि दुसर्‍या क्षणात घेतलेली बट्टी कळते. कट्टीनंतर बट्टी घेण्यास छोटी मुलं वेळ नाही घालवत. कारण त्यांच्या खेळांचा वेळ वाया न जावा म्हणून ते राग-रुसवे सोडायला तयार होतात, पण आपण मोठे झालो असे समजून आपण त्या आपल्यातल्या पोराला सतत चापट मारून गप्प बसवत असतो. हल्ली मित्र आठवत नाहीत, लोकांचे फोन नंबर आठवत नाहीत, कामं लक्षात राहात नाहीत. सण, वार, तिथीही लक्षात राहात नाही. पण राग, अपमान, रुसवे मात्र जिभेच्या टोकावर रचून ठेवलेले असतात. एका लग्नात दोन मित्रांचा आमना सामना होतो. काही वर्षांपूर्वीचा मतभेद अगदी काल झाल्यासारखाच त्यांना लक्षात असतो. एकमेकांच्या नजरेला नजर मिळू नये अशी प्रार्थना दोघेही मनात पुटपुटत असतात. अजिबात त्याच्या बायकोकडे पाहायचेही नाही, असे आपापल्या बायकोला दोघांनी धमकावले असते. बाजूबाजूला बसूनही दोन कुटुंबे परक्यासारखे इथे तिथे पाहत असतात. दोघांची पोरं मात्र एक कोपरा पकडून आपला खेळ सुरू करतात. ही दोघं अस्वस्थ होऊन पोरांचा खेळ पाहत असतात. ‘या वेड्याच्या पोराशी का खेळतोय माझा मुलगा!’ असे हावभाव दोघांच्याही चेहर्‍यावर ठळक दिसत होते. खेळ पाहता पाहता दृश्य बदलले. पोरांचे अचानक भांडण सुरू झाले. दोघांचा बाप मनात म्हणाला, ‘‘बापावर गेलाय पोरगा, भांडखोर!’’ काहीच क्षणात परत एक बदल. त्या छोट्यांनी गळ्यात गळे घातले. दोन जुन्या मित्रांना आपल्या पोरांना पाहून त्यांचे मैत्रीचे दिवस आठवले. एका बापाने आपल्या पोराला जवळ बोलावून विचारले, ‘‘काय रे, लगेच भांडण मिटले कसे?’’ तर तो चिमुरडा म्हणाला, ‘‘बाबा, आपण इथे थोड्या वेळासाठीच आहोत ना. आपण निघाल्यावर हा मला परत कधी भेटणार? मग आम्ही परत कधी खेळणार? आता आहे तो वेळ का घालवू खेळायचा. खेळायला किती मजा येते. कट्टी होणारच, खेळ आहे; पण बट्टी नाही झाली तर खेळ कसला!’’ दोन्ही बाप एकमेकांकडे पाहू लागले. त्यांनी कडकडून मिठी मारून म्हटले, ‘‘बट्टी.’’
महाराष्ट्राला सुमारे ७२० कि.मी. लांबीचा सागरकिनारा लाभला आहे. हिरवीगर्द झाडी, लाल माती, गरजणारा दर्या आणि रुपेरी वाळू यांचं लेणं लेवून ही किनारपट्टी आपल्याला साद घालते आहे. या भूमीशी भगवान परशुरामांचं नातं जोडलं आहे. ऐतिहासिक गड-किल्ल्यांची सफर करत अस्सल कोकणी स्वादामध्ये आणि मोकळ्या मनाच्या कोकणी सौंदर्यामध्ये तुम्ही नक्कीच हरवून जाल.कोकणातील सुग्रास जेवण मनात दडून बसलेल्या खवय्यांना जागे करा आणि अस्सल कोकणी लज्जतदार, चटकदार, चमचमीत मेजवानी घ्या.
- किल्ल्याचा प्रकार : गिरिदुर्ग (डोंगरी किल्ला), उंची : १५०० मीटर/४६०० फूट 
‘देव अक्कल वाटत होता तेव्हा चाळणी घेऊन गेलेलास का,’ हे अनेकदा तुमच्या ऐकण्यात आले असेल. पण मुळात पंगत बसवून देवाने अक्कल वाटली असेल असे मला वाटत नाही. देवाचे प्रेम समान सर्वांसाठीच. कुणाला चाळणीत आणि कुणाला पातेल्यात असे काही झाले नसावे. सर्व आपल्या परीने, आपल्या मर्यादा टिकवून वागत असतात. खरं तर प्रत्येक जण शूर आणि हुशार असतो व त्याच्या जीवनात येणार्‍या प्रसंगांना सामोरे जाण्यासाठी सक्षम असतो. पण कधी कधी पाय लटपटतात, गोंधळल्यासारखे वाटते. अशा क्षणीही आपण निर्णय ठामपणेच घेत असतो. फक्त आपला निर्णय बरोबर असल्याचा शिक्का आपल्याला कुणाकडून तरी हवा असतो. प्रत्येक जण जीवनात बर्‍याचदा अर्जुन होतो. कसे ते सांगते. अभिमन्यूच्या मृत्यूची खबर येताच अर्जुन पुत्रशोकाने व्याकूळ झाला व संतापला. जयद्रथाच्या घृणास्पद कृत्याचा त्याला प्रचंड राग आला होता. त्याने प्रतिज्ञा केली ‘उद्या सूर्यास्तापूर्वी जयद्रथाचा वध करीन नाहीतर स्वत: अग्नीभक्षण करीन’. कौरवांनी जयद्रथाला वाचवण्यासाठी त्याच्या भोवती महान योद्ध्यांचे कवच उभारले. दुपार टळली. अर्जुन जयद्रथाला शोधूच शकला नाही. अर्जुनाचा त्रास श्रीकृष्णाला पाहावेना. त्याने आपले सुदर्शनचक्र सिद्ध करून त्याच्या सहाय्याने सूर्यालाच झाकून टाकले. सर्वांना वाटले सूर्य मावळला. अर्जुनाने अग्नीभक्षणाची तयारी केली. लाकडे जमवली, चिता पेटवली. कौरव अर्जुनाची फजिती पहाण्यास जमले. जयद्रथही येऊन उभा राहिला. अर्जुन चितेत उडी टाकणार तेवढ्यात श्रीकृष्णाने आपले सुदर्शनचक्र काढून घेतले. सर्वत्र सूर्याचा प्रकाश पसरला. सगळे भांबावून गेले. इतक्यात कृष्ण अर्जुनाला म्हणाला, ‘‘अर्जुना पाहतोस काय? लाव बाण धनुष्याला. हा बघ सूर्य आणि हा बघ जयद्रथ.’’ कृष्णाचे ते शब्द आसमंतात घुमले. अर्जुनाने क्षणाचाही विलंब न लावता आपल्या बाणांनी जयद्रथाचा शिरच्छेद केला. आयुष्यात निर्णय घेण्यास घाबरू नका. प्रत्येक अर्जुनाला सूर्य दाखवण्यासाठी एक कृष्ण जन्माला येतो. तो कृष्ण कोण ते ओळखा. एकदा निर्णय घेतला की जे होईल त्याचा हसत स्वीकार करा. जयद्रथासारखा घृणास्पद व कठीण संकटांचा खात्मा करण्यासाठी तुमचा कृष्ण तुमची साथ देईल. तुम्हाला कुणाच्या आयुष्यात कृष्ण होण्याची संधी मिळाली तर तीही सोडू नका. अर्जुनासारखे वाटले तर कृष्ण शोधा आणि एखादा अर्जुन सापडला तर कृष्ण व्हा. ‘‘सूर्य पहा, सूर्य दाखवा.’’